วันเสาร์ที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2561

อาแทกินเด็ก ครั้งที่1










Not NC but Rate 15+



"อ๊ะ!  อาแททำอะไร!?"           ร้องถามด้วยเสียงตกใจเมื่อแผ่นอกของอาแทกระทบติดแผ่นหลังเปลือยเปล่าพร้อมด้วยลำแขนที่โอบรัดรอบเอวของตัวเอง


"ทำไมหนูยั่วอาครับ"


"อ..อาแทพูดอะไร!  กุกไม่ได้ยั่วนะ"            ยกยิ้มเอ็นดูเมื่อเด็กน้อยเถียง  เขายื่นหน้าไปกดจมูกลงข้างแก้มที่ขึ้นสีแดงนิดๆเสียจนดูน่ารัก  กายที่ไม่ว่าจะจับส่วนไหนก็ดูนุ่นนิ่มไปหมด  กลัวว่าหากออกแรงมากเกินไปเนื้อนุ่มนั้นจะช้ำ


"ไม่ต้องมาเถียงอาแล้วทำตาใสแบบนี้  รู้ไหมว่ามันยิ่งทำให้อาอดใจไม่ไหวหนักกว่าเดิมนะ"        ขายาวก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมด้วยร่างของเด็กน้อยในอ้อมแขน  แรงของเขามันมากพอที่จะทำให้หลานเคลื่อนตัวตามแรงของเขา


ตุบ!


แน่นอนว่าจุดมุ่งหมายในใจเขามีเพียงสิ่งเดียวนั่นคือเตียง  


กายหนาล้มตัวลงคร่อมร่างของเด็กน้อย  กักขังกายขาวเนียนด้วยแขนแกร่งทั้งสองข้างที่ยันไว้ข้างตัวของหลาน  เด็กน้อยตาใสทำตาโตด้วยความตกใจเสียจนใจเขานึกเอ็นดู  สาบานว่าถ้าไม่คิดจะห้ามใจตัวเองมากกว่านี้เขาจะจับมันใส่แล้วกระแทกแรงๆให้รู้แล้วรู้รอด


"อื้มม..อาแท"         ก้มหน้าลงโลมเลียริมฝีปากด้วยความรักใคร่  ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปกับริมฝีปากสีพีชนั้น  ส่งความร้อนผ่านลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากเล็กๆนั่นที่ทุกวันจะชอบเอ่ยวาจาแซะแซวใส่เขาอย่างเดียงสา


ใจของคิมแทฮยองเต้นตุบตุบ  เมื่อรับรู้ได้ถึงลิ้นเล็กๆที่ตอบรับรสจูบของเขาถึงแม้มันจะดูไม่ประสีประสาแต่ก็เร้าใจไม่น้อย  


"อ๊าา..อ..อาแท ฮือ"          เสียงครางดังขึ้นให้ได้ยิน  ความรู้สึกเสียวซ่านยามเมื่อถูกนิ้วเรียวยาวของผู้เป็นอาบดขยี้ส่วนเต่งตึงบนหน้าอกทั้งสองข้าง   ความแปลกใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสแต่รู้ดีว่ามันคืออะไร  อาแทกำลังกลั่นแกล้งเขาด้วยริมฝีปากของตัวเองที่เอาแต่เลียที่เม็ดทับทิมข้างซ้ายจนเปียกแฉะ  กับอีกข้างที่เสมือนกลายเป็นของเล่นของนิ้วอาแทไปแล้ว


เสียงครางลื่นหูทำเขาพอใจไม่น้อย  แทฮยองผละหน้าออกจากหน้าอกของเด็กน้อบใต้ร่าง  เขาจัดการดึงกางเกงขาสั้นบนช่วงล่างของหลานออกพร้อมด้วยอันเดอร์แวร์ตัวเล็กทิ้งลงข้างล่างเตียง  


เขายกยิ้มขึ้นร่างไร้อาภรณ์ปกปิดเหลือเพียงร่างกายเปลือเปล่าที่แสนจะดึงดูดและเรียกอารมณ์ดิบในกายเขา  รีบหุบขาเข้าชิดกันและยกขาขึ้นขดตัวด้วยความเขินอายอย่างเห็นได้ชัด  เพราะแก้มทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อลามไปจนถึงใบหูทั้งสองข้าง  แทฮยองอดใจไม่ไหวก้มตัวลงไปกัดเข้าที่ใบหูเล็กขึ้นสีเบาๆ  ไม่วายส่งมือขึ้นไปลูบไล้เอวคอดบางก่อนจะบีบเค้นอย่างหมั่นเขี้ยว


"หนู...อ้าขาให้อาหน่อยครับ"         ส่งเสียงกระซิบให้หลานเข้าใจ  แต่เด็กน้อยไร้ประสบการณ์ยังอายเกินไปที่จะกล้าทำตามที่เขาบอก  นอกจากจะไม่อ้าขาแล้วยังขดตัวชิดเข้าหากันแน่นกว่าเดิม


"ม..ไม่เอา  มันน่าอาย"


"ไม่เห็นต้องอายเลย  ตอนหนูเด็กๆอาอาบน้ำให้หนูทุกวันก็เห็นหมดทุกส่วน"


"ก็นั่นมันตอนเด็ก  กุกโตแล้วนะแล้วอาแทก็ไม่ได้จะอาบน้ำให้กุกด้วย"           ตอบกลับไปอย่างเขินอาย  ยิ่งด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ของคนเป็นอาที่มองมายิ่งทำให้ขนลุกนิดๆ


"ใครบอก  อาจะอาบน้ำให้หนูนะ"


"???"


"อาบแค่ส่วนนั้นของหนูที่มันกำลังตั้งอย่างน่ารักให้อาเห็น"           เขาคลายความสงสัยให้เด็กน้อยตรงหน้าก่อนะพยายามอ้าขาของเด็กใตร่างให้อ้าออก  เพราะความที่หลานไม่ได้ตั้งตัวเลยทำให้เขาแยกขาทั้งสองออกจากกันได้อย่างง่ายดาย


"อาแท!  อื้ออ"         ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของหลาน  เขาเคลื่อนตัวลงให้ใบหน้าของตัวเองอยู่ระหว่างขาทั้งสอง  กดจูบลงไปที่หว่างขาทั้งสองข้างพรางขบกัดเพื่อทำรอยไว้หลายจุด  เด็กน้อยครางเสียงสั่นเมื่อมือของเขาไปแตะโดนส่วนอ่อนไหวที่ตั้งขึ้น


แทฮยองลากลิ้นล้อนเลียหว่างขาขาวไล้ขึ้นมายังแก่นกายเล็กก่อนจะใช้มือจับส่วนนั้นเเละคล้ำคลึงให้เสียวซ่าน


"อ๊าาา! อา..ฮะ..แท"         


"หนูอ้าขาให้อากว้างกว่านี้ได้ไหม"           เขาเอ่ยขอด้วยเสียงนุ่มนวล  และเด็กน้อยก็ทำตามคำขออย่างว่าง่าย  


จองกุกยกมือขึ้นกัดเพื่อระบายความอัดอั้นที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย  เขาสัมผัสได้ว่าส่วนปลายของตัวเองกำลังถูกลิ้นร้อนของผู้เป็นอาชะโลม  เด็กน้อยครางเสียงสั่นอย่างห้ามไม่ได้ก่อนจะเคลื่อนมือไปจับเส้นผมของคนแก่กว่าพร้อมขยำเพื่อหาที่ระบายอารมณ์ในกายของตัวเอง


"อ๊ะๆๆ อา..แทฮืออ"


"...อืม..."


"อ๊าาาา!"           ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปล่อยออกมาเมื่อถึงจุดสุดยอด  มันถูกฉีดอัดเข้าไปในโพรงปากอุ่นของร่างสูงจนไหลเยิ้มออกมาทางมุมปาก  จองกุกเบนสายตาก้มลงมองช่วงหว่างขาของตนที่มีอีกคนซุกหน้าอยู่ก็ได้แต่หน้าร้อนร้อนผ่าว  เมื่อเห็นผู้เป็นอากลืนน้ำสีขาวลงคอราวกับน้ำหวานจนเกลี้ยง  ก่อนจะใช้ลิ้นเลียทำความสะอาดแก่นกายเล็กที่สงบลงไปแล้วให้เรียบร้อย


"แฮ่ก..แฮ่ก...อาแท..."



มีต่อ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1709490&chapter=8













ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น