"อื้อ..อาแท" แทฮยองไม่รอช้าที่จะลงโทษเด็กตรงหน้าจริงหลังจากที่วางสาย มือหนาเค่นคลึงอยู่ที่ก้อนเนื้อนุ่มสองก้อน รวมทั้งริมฝีปากที่ไล่จูบทำรอยรอบลำคอของเด็กหนุ่ม
มือน้อยๆพยายามผลักอกแกร่งของผู้เป็นอาออกด้วยแรงที่มีแต่มันกลับไร้ประโยชน์เมื่อใช้กับคิมแทฮยอง ความเจ็บซี๊ดและจักจี้ที่ลำคอบวกกับความเสียวซ่านจากช่วงบั้นท้ายที่ถูกบีบเค้น มันตีกันจนเด็กหนุ่มได้แต่ร้องครางระบายออกมา
"อาแทพ..พอก่อ..น" ถึงร้องเสียงสั่นอย่างไรก็ใช่ว่าคนที่ถูกอารมณ์ความต้องการครอบงำอยู่จะสนใจ
ย้อนเวลากลับไปได้สักครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เขาสาบานว่าจะไม่คิดแกล้งอาแทแบบนี้
ผลของการกระทำกำลังย้อนกลับมาลงโทษเขา
ถ้าเอาตัวรอดไม่ได้ ก็เตรียมเสียประตูหลังได้เลย
"อ่ะ!!" เด็กหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อคนแก่กว่ายกตัวขึ้นไปนอนบนเตียงและกายบางถูกอุ้มขึ้นไปนั่งทับหน้าท้องของคุณอา เสื้อผ้าของเขาถูกถอดออกและโยนทิ้งลงบนพื้นอย่างไร้ราคาด้วยฝีมือของคิมแทฮยองที่บัดนี้กำลังจ้องเขาพร้อมแลบลิ้นเลียรอบริมฝีปากอย่างสัตว์ป่ากำลังหิวโหย
"งื้อออ!อาแทอย่านะ!" ร้องห้ามพร้อมเอามือตัวเองไปห้ามมือหนาที่ใช้นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในให้ร่นลงมา ดวงตากลมโตจ้องเขม็งอย่างเอาเรื่องกายหนา แต่กลับได้รับรอยยิ้มพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอตอบแทน
"มารับผิดชอบซะดีๆ หนูปลุก'มัน'ขึ้นมาเองนะ"
"อ๊ะ! อ๊าาา..อ..อา..แท" ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคนด้านล่างเอามือออกจากขอบกางเกงในตัวจิ๋วตอนไหน รู้แค่ว่าเม็ดทับทิมบนหน้าอกกำลังถูกเล่นด้วยนิ้วของแทฮยองทั้งสองข้าง กายหนาเปลี่ยนท่าลุกขึ้นนั่งชิดกายบางของหลาน กลายเป็นว่าตอนนี้จองกุกกำลังนั่งคร่อมบนตักเขาอยู่
แทฮยองเปลี่ยนนิ้วซ้ายมาใช้ลิ้นโลมเลียที่เม็ดเต่งตึงแทน ในขณะที่อีกข้างยังคงทำหน้าที่ของมัน เสียงครางฟังไม่ได้ศัพท์ของหลานเป็นตัวปลุกปั้นอารมณ์ชั้นดีโดยตัวคนร้องไม่รู้ตัว ส่วนนั้นมันชุ่มช่ำเพราะผลจากการใช้ลิ้น
ริมฝีปากสีพีชน่าจูบมันยังคงน่าดึงดูดจนอดใจไม่ไหวต้องกดทาบทับริมฝีปากที่กำลังร้องครางอย่างเย้ายวน เด็กหนุ่มสะดุ้งอย่างตกใจก่อนจะหลับตาคล้อยตามไปกับรสจูบที่คุณอามอบให้ ยามเมื่อถูกลิ้นร้อนไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กตอบโต้กลับอย่างไม่ประสีประสาเช่นเดิมถึงแม้จะเคยดีปคิสกันมาแล้วแต่มันก็แค่ครั้งเดียว และนี่คือครั้งที่สอง
ตุบ!
แทฮยองดันให้กายบางนอนราบไปกับเตียงและตัวเขาขึ้นคร่อม ถึงแม้ริมฝีปากทั้งสองจะยังเชื่อมติดกัน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยมาจากที่ไหนสักแห่งในห้องนี้ มันน่ารำคาญหูและสุดแสนจะหงุดหงิดสำหรับคนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอย่างแทฮยอง และมันคงไม่ใช่ของเขาเพราะเสียงเรียกเข้ามันน่ารักเกินไป
"อา..อื้อ..อ..อาแท เดี๋ยวก่อนครับโทรศัพท์กุกดัง"
"ช่างมันเถอะ"
"ไม่ได้นะ ถ้าเป็นพ่อจินล่ะ" แทฮยองถอนหายใจก่อนจะเหลือบสายตามองไปทั่วห้องเพื่อหาเครื่องมือสื่อสารตัวปัญหา และเขาก็เจอมันวางอยู่บนริมเตียงที่อีกนิดก็คงจะตกลงไปนอนอยู่บนพื้น
แทฮยองคว้ามันมาไว้ในมือก่อนจะดูชื่อรายชื่อบนหน้าจอว่าใครโทรมา เมื่อได้อ่านชื่อก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเพราะนอกจากจะไม่ใช่พี่ชายที่ควรจะโทรมาตั้งแต่ที่ถึงสนามบินของที่นั่น เขาก็ไม่คุ้นเคยกลับชื่อนี้ด้วยซ้ำ
หรือว่า...
"อาแทเอาโทรศัพท์มาให้กุก" เครื่องมือสื่อสารขนาดพอดีมือไปตกอยู่ในมือของหลาน จองกุกมีสีหน้าตกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าใครโทรมาก่อนเจ้าตัวจะเหลือบตาขึ้นมามองเขาเพียงนิดและกดรับสาย
"อืม ว่าไง"
[จองกุก อาทิตย์นี้ว่างไหม?]
"ก็....ว่างนะ ทำไมหรอ"
[แดนได้ตั๋วหนังมาสองใบ ไปดูด้วยกันนะครับ]
แทฮยองมองหลานคุยกับคนที่ชื่อว่า'คัง แดเนียล'จากที่เขาเห็นมันปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของหลานเมื่อครู่ เจ้าตัวดูมีสีหน้าลังเลพรางสบตามองเขาเป็นระยะเหมือนคนตัดสินใจไม่ได้
ระหว่างที่กำลังรอหลานเขาไม่ปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์ แทฮยองถอดสูทตัวนอกออกก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวและถอดมันออกอีกตัวก่อนจะเขวี้ยงเสื้อราคาแพงทั้งสองลงพื้นอย่างไม่ใยดีเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องเป็นมัด และนั่นมันก็มากพอที่จะเรียกสายตาด้วยความสนใจของคนใต้ร่างให้ต้องมอง
[ฮัลโหลจองกุก ฟังอยู่รึเปล่า?] เหมือนจองกุกจะเงียบนานเกินไปจนผิดปกติ คนในสายถึงได้กรอกเสียงถาม
"อ..อื้ม!ฟังอยู่ อ๊ะ!"
[จองกุก! เป็นอะไรน่ะ?]
"เปล่าๆ ไม่เป็..อ่ะ! อะไร" ราวกับถูกกลั่นแกล้งจากคนแก่กว่า แทฮยองกำลังเล่นอยู่กับเม็ดสีชมพูเต่งตึงบนหน้าอกของหลาน พร้อมทั้งบีบเค้นสะโพกมนอย่างมันส์มือ
"แดเนียล"
[ครับ?]
"ว..ไว้ค่อยคุยกัน..อึก..นะ" จองกุกตัดสินใจวางสายโดยที่คนในสายไม่มีโอกาสได้ถามหรือคุยไปมากกว่านี้ แทฮยองที่สัมผัสได้ว่าจองกุกวางสายจากปลายทางที่โทรมารบกวนแล้วเขาจัดการดึงเครื่องมอสื่อสารตัวปัญหาออกมาจากมือหลานก่อนจะกดปิดเครื่องทันทีเพื่อไม่ให้มันดังรบกวนอีกและวางทิ้งไว้บนโต๊ะขนาดเล็กข้างเตียง
"มาต่อเรื่องของเรากันดีกว่าครับ"
"อึก..ฮ..ฮื้อออ อาแทอ๊ะ!" กางเกงในตัวจิ๋วถูกนิ้วเรียวของคนเป็นอาเกี่ยวลงให้หลุดออกจากช่วงล่าง กายบางไร้อาภรณ์ปรากฏสู่สายตาคมของแทฮยองให้ต้องยกยิ้ม เขาวางมือและไล่สัมผัสไปทุกส่วนจนเด็กใต้ร่างต้องร้องครางเสียงหลง
มือหนาแยกเรียวขาบางออกจากกันก่อนจะตั้งชันขึ้นให้เป็นรูปตัวเอ็ม เขาก้มตัวลงตรงหว่างขาที่มีส่วนแข็งขืนอยู่ตรงกลางลำตัว แทฮยองใช้ลิ้นร้อนหนาแตะลงบนส่วนหัวก่อนจะรับรู้ได้ถึงแรงสั่นของเตียงเล็กน้อยเมื่อจองกุกสะดุ้งตกใจ
จองกุกยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นกัดอย่างต้องการที่ระบาย เมื่อเเววตากลมโตเห็นภาพคุณอากำลังจะครอบครอง'ส่วนนั้น' และเมื่อลิ้นร้อนแลบเลียส่วนกลางลำตัวจนพอใจจึงจัดการครอบครองมันด้วยโพรงปากอุ่นจนเด็กหนุ่มอ้าปากครางอย่างเสียวซ่านจนขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว
"อ๊าา! อ่ะๆ อาแท อื้ออ!" ศีรษะผงกขึ้นลงอย่างรวดเร็ว กายบางสั่นสะริกพรางแอ่นตัวขึ้นเพราะความเสียวของร่างกายเมื่อถูกเล้าโลมที่จุดสำคัญ เหงื่อกาฬซึมไหลออกมาจากศีรษะด้วยอุณหภูมิของร่างกายที่ร้อนเกินกว่าเครื่องปรับอากาศจะช่วยบรรเทา
แทฮยองใช้โพรงปากสลับกับมือ เขารูดขึ้นลงอย่างช่ำชอง ยอมรับว่าตลอดสามสิบห้าปีที่ผ่านมาช่วงวัยที่เขาเข้ามหาลัยไม่ได้ฮอตน้อยไปกว่าพี่จินเมื่อสมัยนั้น เรื่องอย่างว่าจึงเกิดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ทั้งหนุ่มน้อยและสาวๆที่ชอบเอาตัวเข้ามาผัวพันกับเขา แต่ถึงอย่างนั้นหลานจะเป็นเพียงคนเดียวที่เขาเลือกต่อให้เจ้าตัวไม่พลีกายเข้าหาเขาเหมือนคนอื่นๆ
เพราะจอนจองกุกเป็นหลานที่น่ารัก
และเขาก็เป็นคุณอาที่รักหลานที่ชื่อจอนจองกุกที่สุด
"อ๊าาา!" เสียงแห่งความปราถนาดังขึ้น น้ำรักสีขาวขุ่นฉีดอัดเข้าไปในโพรงปากอุ่นของแทฮยองเพราะถึงจุดที่ต้องปลดปล่อย เขากลืนมันลงไปแต่ไม่หมด แทฮยองยกตัวขึ้นไปมองเด็กหนุ่มที่นอนกัดนิ้วหัวแม่มือพรางหอบหายใจไปด้วยเป็นจังหวะ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะถูกคุณอากดจูบที่ริมฝีปากอีกครั้ง พร้อมทั้งเรียวลิ้นร้อนที่เปื้อนเศษน้ำกามแทรกเข้ามาในโพรงปากเพื่อแตะกับลิ้นเล็กให้รู้รสฝาด
"อื้ม หนู..อาทนไม่ไหวแล้ว" แทฮยองผละออกจากริมฝีปากก่อนจะกระซิบข้างใบหูของหลานพรางขบเม้ม
"ฮะ..อ่ะ..อาแท"
"อาขอนะครับ สัญญาว่าจะเบาแรงที่สุด" เด็กหนุ่มพยักหน้าเบาๆเป็นการตกลง เมื่อสายตาของคุณอาที่มองมามันไม่ได้มีแต่เว้าวอนขอร้องแต่มันเต็มไปด้วยความต้องการของร่างกายที่ต้องการจะปลลดปล่อยอย่างมาก
เมื่อได้รับอนุญาตแทฮยองไม่รอช้าให้เสียเวลา เขาปลดเข็มขัดออกจากตัวพร้อมด้วยกางเกงสแล็คขายาวสีดำและชั้นในออกจากตัว แก่นกายใหญ่ตั้งชูชันขึ้นปรากฏแก่สายตาของจองกุกให้ต้องหลบหน้าหนีด้วยความเขินอาย แทฮยองเห็นดังนั้นจึงยิ้มให้กับความน่ารักของหลานเขาใช้มือเชยคางของหลานให้มองก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากและเคลื่อยย้ายลงมาแตะที่ปากสีพีช และจึงผละออก
"อ๊าาา! ฮ..อึก.ฮึกอาแท! กุกเจ็บ" เด็กหนุ่มร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อมีบางอย่างสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง กายบางสั่นระริกจ้องมองคนด้านบนด้วยดวงตาที่เอ่อคลอน้ำตา
แทฮยองอยากตีตัวเองที่เผลอทำหลานเจ็บทั้งที่สัญญาไว้ว่าจะเบาแรงให้มากที่สุด แต่เขากลับสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางรักถึงสามนิ้วอย่างลืมตัวทั้งที่จองกุกยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาก่อน
"อาขอโทษ หนูหายใจเข้าลึกๆแล้วอย่าเกร็ง"
"ฮึก!..เจ็บ"
"ไม่เกร็งนะครับคนเก่ง" แทฮยองสัมผัสได้ว่าหลานยังไม่หายเกร็ง เขาเอ่ยปลอบประโลมพร้อมประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากมนให้เด็กหนุ่มผ่อนคลายลงบ้าง
ความอุ่นจากผนังของช่องทางรักกำลังบีบรัดนิ้วของเขาอยู่ มันกระตุกบ้างให้เขาต้องอดกลั้นอารมณ์ตัวเอง หากพลการทำลงไปอย่างไม่สนใจเกรงว่าหลานจะเจ็บจนร้องไห้ได้
แทฮยองค่อยๆชักนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะเชื่องช้าเพื่อให้คนใต้ร่างค่อยๆปรับตัวไปกับมัน ความอุ่นร้อนจากผนังมันตอดรัดนิ้วบวกกับความปวดหนึบจากส่วนแข็งขืนที่ต้องได้รับการปรนเปรอจนเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมา ยิ่งเสียงครางที่ได้ยินมันทำให้เขาเริ่มทนไม่ไหว
"จองกุก"
"อ๊าา..ฮึก! ฮ..อ่ะๆๆ อา" จองกุกไม่อาจห้ามเสียงครางที่แสนสั่นเครือของตัวเองได้ นิ้วทั้งสามที่สอดอยู่ด้านในช่องทางด้านหลังเพิ่มความเร็วขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ขาเรียวพยายามบีบเข้าหากันแต่เพราะกายหนาที่แทรกตัวอยู่หว่างขาคอยดันให้อ้าออกกว้างขึ้น
"อ่ะๆๆๆ อา..อาแท ฮึกเจ็บ..เจ็บ..อ๊าา"
"จองกุก.. อาทนไม่ไหวแล้ว" สิ้นประโยคที่พูดกับคนใต้ร่าง แทฮยองดึงนิ้วออกมาจากช่องทางรักจนคนใต้ร่างสะดุ้งเพราะความวูบโหวง
"ฮึก..อาแท" จองกุกมองอีกคนที่กำลังจับขาเขาพาดบ่าข้างหนึ่ง ก่อนจะจับอีกข้างไว้ในมืออาแทแยกขาที่จับไว้ออกให้กว้างที่สุด ก่อนจะจับแท่งร้อนรูดขึ้นลงสองสามครั้งแล้วจ่อมันที่ช่องทางด้านหลังที่เบิกทางเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว
"อ๊าาาา!! อ่าาอ่ะอาแท!..กุก..ก." ดันเข้าไปเพียงส่วนหัว ความอึดอัดจากช่วงล่างก็แทรกเข้ามาในความรู้สึกของแทฮยอง ต่างกับจองกุกที่เหมือนร่างกายตัวเองจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
กายหนากัดฟันดังกรอด เขาไม่สามารถดันมันเข้าไปได้ทั่งแท่งหากหลานยังเกร็งแบบนี้ และถ้าฝืนใส่เข้าไปหลานอาจเจ็บมากกว่านี้ เขาควรจะรอให้จองกุกปรับตัว
"จ..เจ็บ..ฮึก!มันเจ็บ อาแท..เจ็บ"
"ชู่ว...ไม่ร้องนะครับคนเก่งของอา เดี๋ยวมันก็ไม่เจ็บแล้ว"
"อ๊ะ..อ๊ะ..ฮ..อ่าาา"
"ฮึมส์...ซี๊ดด" กายหนาค่อยๆดันความเป็นชายเข้าไปจนสุดแท่งยาว มันทำให้คนใต้ร่างอ้าปากค้างเพราะความเจ็บจนกลั่นออกมาเป็นเสียงไม่ได้ มือหนาจับสะโพกบางเอาไว้เมื่อกายบางเคลื่อนหนี
ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาเพราะความเจ็บที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน จองกุกรู้สึกได้ว่าช่องทางด้านหลังของตัวเองฉีกเพราะรับแท่งร้อนของคุณอาได้ไม่ไหว เเละมันทั้งเจ็บและแสบยามเมื่อคุณอาขยับสะโพกเข้าออก
แทฮยองยังไม่กล้าออกแรงมากหรือขยับเร็วๆถึงแม้ภายในใจเขาจะต้องการเยี่ยงนั้น แต่เพราะมันเป็นครั้งแรกของจองกุกเขาจะทำตามใจสั่งไม่ได้เด็ดขาด สะโพกหนาขยับเข้าออกเป็นจังหวะพรางแยกขาคนใต้ร่างให้ออกจากกันให้กว้างมากที่สุดหวังจะช่วยบรรเทาความเจ็บลงได้บ้าง
"อ๊ะๆๆๆ!...ฮึก!..อ..อาแท..อ่ะๆอ๊าาา!!" เด็กหนุ่มแอ่นตัวขึ้นพรางขยับตัวหนีคุณอาด้วยความเจ็บที่ร่างกายเกินทนไหว แต่มือหนาของคุณอาคอยคว้าสะโพกมนให้กลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างใจร้าย ครานี้สะโพกถูกจับไว้ด้วยมือหนาทั้งสองข้างอย่างแน่นหนาก่อนจะเริ่มใส่แรงเพิ่มขึ้นตามที่ร่างกายต้องการ
"อ่าห์! ซี๊ดด...หนู..อาไม่ไหวแล้ว" ผนังอุ่นจากช่องทางรักตอดรัดแท่งเนื้อร้อนจนเสียว แทฮยองถึงกับร้องซี๊ดเพราะมันแน่นเกินไปไหนจะอาการเกร็งของหลาน เขาอยากขยับส่วนนั้นที่ช่องทางรักสีชมพูกำลังกลืนกินเข้าไปทั้งแท่งอย่างเร็วๆใจจะขาด แต่ก็สงสารเด็กน้อยที่ร้องครางผสมปนเปกับร้องไห้ไปด้วย
"อ๊ะ!..ฮ..อ่าาอ๊ะๆๆ..ฮึก! อ่ะ"
มือน้อยๆคว้าหมับที่ปลายหมอนและบีบกำอย่างแน่นราวกับว่าจะช่วยแบ่งเบาความเจ็บไปได้ ฟันบนเม้มกัดปากล่างแน่นจนแทฮยองต้องก้มลงจูบไม่ให้จองกุกกัดปากตัวเองเพราะอาจเป็นแผลได้ มือหนาข้างนึงปล่อยสะโพกมนให้เป็นอิสระแล้วเคลื่อนขึ้นมาแกะมือน้อยๆออกจากหมอนมาคล้องเขาแทนทั้งสองข้าง ผละริมฝีปากออกเอ่ยเสียงแผ่วอย่างนุ่มนวลให้คนใต้ร่าง
"ไม่เอา ไม่กัดปากนะครับถ้าเจ็บก็จิกหลังอา"
"อา..ท.แท อ่ะ!เบาๆ อึกเจ็บ"
"อืมส์..อาไม่ไหวแล้วจริงๆ"
"อ๊าาา!! อ๊ะะๆๆ!.อาแท..ฮะ.กุกเจ็บๆ" เพียงคำร้องที่บอกถึงตัวเองไม่ไหว แทฮยองจับสะโพกชิดส่วนกลางลำตัวและกระแทกเข้าไปอย่างแรงเขาเพิ่มความเร็วในการขยับเข้าออก ฟันคมขบกัดหน้าท้องแบนราบพร้อมทั้งทำรอยซ้ำสีกุหลาบขึ้นหลายจุด กายบางส่งเสียงครางสั่นและระบายความเจ็บลงไว้ที่แผ่นหลังกว้าง ทั้งจิกและข่วนจนเกิดแผลที่มีเลือดซึม แทฮยองเจ็บแต่เขาไม่สนใจสิ่งเดียวที่น่าสนใจอยู่ใต้ร่างเขาต่างหาก
"อ๊าาๆๆ..อ๊ะๆ! อ่ะ.อ่ะ.อึก..อา..แท.ฮ.ยอง"
นานเข้าความเจ็บหายไปถูกแทนที่ด้วยความเสียวที่รู้สึกดี จองกุกไม่อายที่จะส่งเสียงครางประหลาดที่ฟังไม่ได้ศัพท์ให้คุณอาได้ยิน และไม่กลัวว่าเสียงนี้มันจะดังลอดออกไปข้างนอกให้คุณแม่บ้านทั้งหลายได้รับรู้ ในเมื่อคุณพ่อไม่อยู่ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร และเขามั่นใจว่าอาแทจะปกป้องเขาได้
สะโพกหนาขยับเข้าออกอย่างถี่ ฝังรอยรักเอาไว้ทั่วทุกมุมของร่างกายเพื่อตีตราว่าเด็กคนนี้เป็นของเขาคนเดียว ยอมรับว่าตอนนี้เขาเห็นแก่ตัวอยากอุ้มหลานออกไปจับกระแทกที่นอกระเบียง แต่ที่นี่มันบ้านนั่นหมายถึงอาจไม่ดีเท่าไหร่หากจะมีพวกคนงานในบ้านนิสัยอยากรู้อยากเห็นเข้ามาพบเจอเข้า
"อาแท..ฮะ..อาแท..อ๊าาา!...อ่ะๆๆๆ...อ่าา"
"พร้อมกันนะ อ่าาห์!"
"อ๊าาาาาส์!!" ร้องครางอย่างสุขสมเมื่อถึงจุดสุดยอด น้ำกามสีขาวขุ่นฉีดอัดเข้าไปในช่องทางรักและแก่นกายเล็กปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องแกร่งของคุณอาและหน้าท้องของตัวเอง แทฮยองค่อยๆถอดแท่งร้อนที่สงบลงแล้วของตัวเองออกมาอย่างช้าๆ ก่อนจะฝังใบหน้าลงซอกคอขาว
กายบางสะดุ้งเมื่อความวูบโหวงยามเมื่อส่วนกลางลำตัวของคุณอาถูกดึงออกไปแล้ว น้ำรักสีขาวไหลออกเยิ้มออกมาทันทีพร้อมด้วยเลือดสด ในห้องมีเพียงกลิ่นคาวของน้ำกามผสมกับกลิ่นคาวของเลือดที่ไหลออกมาจากช่องทางสีชมพูเพราะมันฉีกขาด เหงื่อกาฬไหลหยดลงบนเตียงพร้อมทั้งน้ำตาที่เกิดขึ้นเพราะความเจ็บ แทฮยองเงยหน้าขึ้นจ้องมองเด็กหนุ่มด้วยแววตาอบอุ่นก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มเนียนที่มีคราบน้ำตาและเหงื่อเม็ดเล็กตามกรอบหน้า
"ฮ..อึกฮึก..อา..แท"
